J. Nelsen w książce „Pozytywna dyscyplina w klasie” (1) porównuje szkołę
do pociągu pędzącego po dwóch szynach: jedna z nich to postępy w nauce przedmiotów szkolnych a druga rozwój społeczno-emocjonalny. Zbyt często koncentrujemy się na tym pierwszym zapominając, iż bez tego drugiego elementu nie może być mowy o sukcesie. Dopiero zintegrowany system, polegający na równoległym rozwijaniu obu sfer, stwarza klimat sprzyjający osiąganiu sukcesów szkolnych.
Pozytywna dyscyplina, jako metoda wychowawcza z powodzeniem stosowana jest przez nauczycieli. Pomaga zrozumieć, co kryje się za „trudnym” zachowaniem ucznia oraz obrać strategię działania, która pomoże te trudności przezwyciężyć.
Jej bogactwo w różnorodne techniki i narzędzia m.in. pytania pełne ciekawości, strategia oparta na rozwiązaniu, zachęta zamiast kar i nagród, ograniczony wybór, umowa, plan czy spotkania klasowe i wiele innych, przyczynia się do eliminowania trudności wychowawczych z jednej strony oraz rozwijania kompetencji społeczno-emocjonalnych z drugiej. W Pozytywnej dyscyplinie chodzi o to, aby podejść
do ucznia z szacunkiem a relacja z nim staje się ważniejsza od racji. W jej założeniu to więź z nauczycielem i rówieśnikami pozwala zaspokoić potrzebę przynależności
i znaczenia, uczeń staje się ważny dla niego samego, a nie tylko przez prymat osiągnięć. Ponadto, kładzie nacisk na angażowanie ucznia w przebieg procesu nauczania – uczenia się i oddanie odpowiedzialność za jego wkład, w tym zakresie w którym jest to możliwe.
Z podstawami Pozytywnej dyscypliny dla nauczycieli można zapoznać się podczas praktycznych warsztatów. Wykaz warsztatów w zakładce Warsztaty Nauczyciele.
1. J. Nelsen, L. Lott, S. Glenn: Pozytywna dyscyplina w klasie. Pozytywna rodzina, Milanówek 2017